Αγαθής,
γυναικός
εστίν μή
κρείττονα
είναι τού
ανδρός, αλλ'
υπήκοον γυνή
δέ νικώσ' άνδρα
κακόν έστι μέγα.
Καλή σύζυγος
είναι εκείνη
που είναι υπάκουος
του ανδρός
και όχι εκείνη
που
εξουσιάζει
τόν άνδρα, αυτή
είναι μέγα
κακόν.
Φιλήμονος αβήλων, απόσπ. 44
|
|
Αθάνατόν
εστί κακόν
αναγκαίον
γυνή.
Η γυνή είναι τό
αιώνιον
αναγκαίον
κακόν.
Φιλήμονος αβήλων, απόσπ. 103
|
|
Βίον
καλόν ζής, άν
γυναίκα μή
έχεις..
Καλή ζωή
περνάς άν μείνης
ανύπανδρος.
Μενάνδρου
Γνώμαι
Μονόστιχοι 78
|
|
Γαμείν
ό μέλλων είς
μετάνοιαν
έρχεται.
Ο
σκεπτόμενος
νά νυμφευθή
έχει κι όλας
πάρη τό δρόμο της
μετανοίας
Μενάνδρου
Γνώμαι
Μονόστιχοι 91
|
|
Γυναίκες,
ές μέν
έσθλ'αμηχανώταται,
κακών δέ πάντων
τέκτονες
σοφώτατοι.
Οι
γυναίκες
είναι τά πιό
ανίκανα
πλάσματα γιά τό
καλό, έν ώ γιά όλα
τα κακά είναι τά
πιό ικανά και
σοφά.
Ευριπίδου Μήδεια 408
|
|
Γυναιξί
κόσμον ή σιγή φέρει.
Η σιγή είναι
στολίδι δια
τάς γυναίκας.
Σοφοκλέους Αίας 293
|
|
Γυνή
δέ χρηστή
πηδάλιόν
εστ'οικίας.
Χρηστή
σύζυγος
είναι το τιμόνι
τού σπιτιού.
Μενάνδρου
Γνώμαι
Μονόστιχοι 99
|
|
Διά
γυναικών
ύβρεις
πολλαί
τυραννίδες
απολώλασιν.
Εξ αιτίας
της
ακολασίας
και
αυθαδείας
γυναικών
έχουν
αφανισθή
πολλαί
τυραννίδες,
(εξουσίαι).
Αριστοτέλης
|
|
Εσμέν
οιόν έσμεν, ούκ
ερώ κακόν,
γυναίκες.
Είμαστε αυτό
πού είμαστε -
δέν θά πώ τί
είδους κακόν
- είμαστε
γυναίκες.
Ευριπίδου
Μήδεια 889
|
|
Έστι
δέ μήτηρ
φιλότεκνος
μάλλον πατρός' ή
μέν γάρ εαυτής
ουδέν υιόν, ό δέ
οίεται.
Η μητέρα αγαπά
τά τέκνα
περισσότερον
από τόν πατέρα'
διότι αυτή μέν
γνωρίζει ότι
είναι ιδικά
της, ενώ
εκείνος
απλώς τό
νομίζει.
Μενάνδρου
αδήλων απόσπ. 112
|
|
Μηδέποτε
δούλον
ηδονής σαυτόν
ποίει' λάγνης
γυναικός
έστιν ούκ
ανδρός τόδε.
Μήν αφίνεις τόν
εαυτόν σου νά
γίνεται
δούλος τής
ηδονής' αυτό
είναι ίδιον
λάγνης
γυναικός καί
ούχ ανδρός .
Αναξανδρίδου
αδήλων, απόσπ. 9
|
|
Όρατ'
άπιστον ώς
γυναικείον
γένος.
Κυττάξτε
πόσο άπιστο
είναι τό
γυναικείο
φύλο. .
Ευριπίδου Ι.
Τ. 1298
|
|
Όρκους
εγώ γυναικός
είς ύδωρ γράφω.
Τούς όρκους
τής γυναικός
τούς γράφω στό
νερό, δηλ. τούς
θεωρώ ώς
ανυπάρκτους .
Σοφοκλέους
απόσπ. 742
|
|
Όυδέν
εστί θηρίον
γυναικός
αμαχώτερον.
Δέν υπάρχει
θηρίον πιό
ακαταμάχητον
από την γυναίκα.
Αριστοφάνους
Λυσιστράτη 1014
|
|
Όυδέν
ούτω δεινόν, ώς
γυνή κακόν.
Ουδέν κακόν
είναι τόσον
τρομερόν όσον η
γυνή.
Ευριπίδου
απόσπ.
|
|
Πολλών
κατά γήν και
κατά θάλασσαν
θηρίων
μέγιστον εστίν
θηρίον γυνή.
Πολλά είναι τά
θηρία ξηράς καί
θαλάσσης, τό πιό
τρομερό όμως
από όλα είναι η
γυνή.
Μενάνδρου Αποσπ. 422
|
|
Τήν
γυναίκα τήν
σώφρονα ού δεί
τάς τρίχας
ξανθάς ποιείν.
Η μυαλωμένη
γυναίκα δέν
πρέπει νά βάφη τά
μαλλιά της
ξανθά.
Μενάνδρου Αδήλων. Αποσπ. 679
|
|
Τό
γαμείν, εάν τις
τήν αλήθειαν
σκοπή, κακόν μέν
εστίν, αλλ'
αναγκαίον
κακόν.
Η παντριά, άν
θέλη κανείς νά
εξετάζη την
αλήθειαν,
είναι κακόν,
αλλ´αναγκαίον
κακόν.
Μενάνδρου Αποσπ. 578
|
|
|
Eπιμέλεια
Κων/νος Ιππ.
Κωστάκης
(Οροι
Σταματάκου)
|